Sa isang malamansyong bahay sa Ayala Alabang ay may isang masayang mag-asawa ang naninirahan dito. Sa labas ng kanilang bahay ay may taniman ng halaman at mabatong sahig papasok sa loob ng baha na kulay antigo. Pagpasok sa loob ng bahay ay makikita mong ang mga gamit nila ay pangsinauna pa at madalas makikita mo ang mga sandata at armas na kanilang pamilya at ang pinakasagradong gamit dito ay ang DRAGON’S SWORD. Ang lalaki ang nagmamay-ari nito. Napakahalaga nito at sa tuwing hawak ito ay iba ang pakiramdam ng taong may hawak nito na para bang lahat ng kalaba ay mapapatay. Bawat armas ay may sari-sariling lalagyan at lugar. Sa gitna ay ay makikita mo ang mataas na hagdanan paakyat ng bahay. Doon sila nanirahan pagkatapos ng kanilang masaganang kasal noong nakalipas na taon. Napagdesisyunan nilang ganon ang maging istilo ng bahay upang maging kakaiba sa kapit-bahay at para mapanatili ang kahalagahan ng kanilang angkan. Ang kanilang angkan ay kilala sa tawag na: “MASTERS OF MARTIAL ARTS”. Nagkakilala sila nung sila ay nagkita sa labas ng bahay ng kani-kanilang angkan at doon sila ay naglaban. Kahit babae ay pinatulan parin ng lalaki dahil ang batas ng kanilang angkan ay kung sino man ang makita mo o makasalubong man sa labas ng teritoryo na hindi kilala ay dapat kinakalaban. Naulan noong gabing iyon sila ay naglaban ngunit sa kasawiang-palad ay ay nanalo ang lalaki. Alam ng isa’t-isa na mula sila sa angkan ng magagaling kaya naman ganon na lang ang natamo nilang sugat. Ngunit pagkatapos ng laban ay doon sila nagkakilala at doon din nagsimulang tumibok ang puso ng lalaki.
“Ako nga pala si Ken. Pasensya na. Malubha ba kitang nasaktan?”, sabi niya.
“Ako si Alisa. Hindi naman ayos lang ako. Sanay na kong masaktan. Ikinagagalak pala kitang makilala”; sabi ng babae.
At doon nagsimula ang kanilang pag-iibigan pagkatapos nilang makilala nang husto ang isa’t-isa. Nagpakasal sila at nabiyayaan ng dalawang anak. Ang lalaki na nagngangalang Shin ang panganay at si Maya ang bunsong anak na babae. Napakaganda ng kutis ng kanilang mga anak na tila malinis na batis na dumadaloy patungong ilog at ang kanilang mga mata ay tila liwanag ng araw sa umaga at liwanag ng buwan sa gabi. Bata pa lang ang dalawa ay tinuruan na silang lumaban ng kanilang mga magulang. Itinuro nila ang lahat ng tekniks na malalaman nila paglaki at kung paano gamitin ang kamay at paa sa pakikipaglaban. Sa isang araw ay labing-anim na oras silang nag-eensayo. Tagaktak ang pawis at saglit lamang ang ibinibigay na oras ng pahinga. Ganon kahigpit ang kanilang mga magulang dahil gusto nilang patunayan at ipakita na malakas ngang tunay ang kanilang angkan. Kapag sila ay pumapasok na sa paaralan ay bibigyan lamang sila ng limang oras at ang nalalabing oras ay para na sa pag-eensayo. Hanggang sa kanilang paglaki ay patuloy parin ang kulturang iyon. Dahil doon ay humigpit ang relasyon ng dalawang magkapatid.
“Kuya mas malakas na ko sayo ngayon di tulad nung mga kids pa lang tayo!” sabi ni Maya sa kapatid habang sila ay naglalakad pauwi ng bahay habang lumulubog ang buwan.
“Talaga?” , tanong ni Shin.
“Ofcourse! Nagmana kayo ko kay mommy!”
“Mabuti naman kung ganon”.
“At kaya na kitang talunin! Promise. I can prove that I’m better than my brother! Haha!! Wanna fight?”
“Haha! Eager to defeat me huh?
“Yes!!!”
Habang naglalakad sila ay tinititigan ni Shin ang kapatid. She’s really beautiful, sabi nito sa sarili. Will she ever know? Ang tanong nito sa sarili. Ewan ang huling sabi niya.
“Kuya bakit ang bagal mong maglakad? Malayo pa tayo.”
“Ha? Ano kasi….. I’m staring at the flowers . They are all so beautiful”.
“Oh! You’re right! They are.
“Yes they are. Like you”, ang bulong ng kuya sa sarili.
“What? Did you say something?
“What? Nothing. Come on let’s go.”
“Ok baka kasi Mom and Dad are waiting for us. Baka nakauwi na sila ng bahay.
Nakarating ang magkapatid sa kanilang bahay.Binuksan ang pintuan at nakipagbeso-beso sa magulang bilang tanda ng pagbati.
“How’s my children?” tanong ng mommy.
“We’re fine mom, school’s great kaya lang ang daming activities kaya nalate kami ng uwi ni kuya. Mas nauna kasi silang natapos kaya hinintay niya na lang ako kasi gabi narin eh. Oh speaking of kuya, ngayon lang kami nagsabay umuwi. Madalas kasi nauuna ako” , sagot ni Maya.
“Well that’s good. At least my protection ka diba?, ang pabirong sabi ng mommy.
“O, go upstairs na and change your clothes then eat your dinner”, sabi ng daddy nila.
“Kumain na po kami,” ang sagot ni Shin.
“Ah ganon ba? Sige pero try to rest first before you do your homeworks and before we start ok?
“Yes dad!” , sagot ni Maya.
Umakyat ang magkapatid. Hindi dumiretso si Maya sa kwarto niya, sa halip sa kwarto ng kuya niya siya pumunta.
“O, why are you here?”, tanong ng kuya.
“Nothing, I just want to rest here.”, sabay upo sa kama ng kuya.
Umupo din si Shin sa kama niya at tinabihan ang kapatid sabay bukas ng kaniyang flat screen T.V.
“Maya can I ask something?” , ang panimulang sabi ng kuya.
“Sure kuya. What’s that?”, ang tanong ng kapatid.
“My boyfriend ka na ba sa school? Marami kasing nagbabalita sakin na lots of guys are courting you. Alam kasi nilang masyado kong overprotective sayo. Marami na nga kon nalalaman tungkol sa classroom niyo. Bakit di ka man lang nagkukwento sakin? Baka naman may tinatago ka.”
“I don’t have a boyfriend kuya. Maybe I’m just waiting for the right guy. Someone who fits for me,” sagot nito at dinagdag pa ng pabulong: “Like you”.
Nakatingin siya sa kuya niya ng malalim. Iniisip kung narinig ba ang huli nyang sinabi. Naalala niya pa nung mga bata pa sila kung pano siya pinapasaya ng kuya kahit gaano kahirap ang kanilang pag-eensayo. Kung pano siya minahal ng kanyang kuya bilang kapatid at habang sila ay lumalaki ay doon napapansin ni Maya na iba ang nararamdaman niya para sa kuya. Pakiramdam na tila nagpapasaya sa kanya ngunit alam niyang bawal. Hindi pwede, kaya naman tinago niya na lang ito sa sarili kahit mahirap. Napansin ni Shin na nakititig sa kanya ang kapatid.
“Ha? Sorry nahahati kasi yung attention ko sayo pati dun sa pinapanood ko. Ano ulit yon?” sabi ng kuya.
“Ha? Wala! Sabi ko wala pa kong boyfriend.”
“Aahhh. Well I guess there’s someone who fits for you.”
Sa mga salitang ito naalala ni Shin kung gano kaimportante sa kanya ang kapatid at kahit kelan ay hindi niya kayang lumayo ito sa kanya. Mahal niya ang kapatid niya bata pa lamang sila at noon pa ay gusto niya itong sabihin ngunit baka magalit ito sa kanya at layuan pa siya. Dahil dito ay tinago niya ang nararamdaman sa kapatid hanggang ngayon. Humahanap lang siya ng tamang panahon para sabihin at tadhana na lang ang bahala sa kanya.
“Who’s that kuya? Is he from our school?”
“Yes. Someone you already know.”
“Then who is it?”
Ngunit bago sabihin ni Shin ang laman ng kanyang mga labi ay tinawag na sila ng kanilang ama upang magsanay.
“Maybe I’ll tell you at the right time”, ang sagot ni Shin.
“Ok, then I’ll wait.” Sabi ni Maya na umaasang ang sabihin ng kapatid ay mismong ang pangalan niya.
Dumaan ang mga araw at doon nagsimula ang pagpaparamdam ni Shin kay Maya.Ngunit hindi parin ito napapansin ni Maya sa halip ay ang mommy nila ang nakakapanisin sa tuwing sila ya uuwi sa bahay ganon din ang kanilang mga kaibigan. Laging binibisita ni Shin ang kapatid sa classroom, binibigyan ng bulaklak kahit walang oksayon o kung anu-ano pang mga materyal na bagay, at laging hinahatid at sinusundo sa paaralan papauwi.
“Bakit ba ganon si kuya? Parang he’s acting strange lately.” Sabi ni Maya sa kaibigang si Julia habang sila ay naglalakad papuntang classroom.
“Baka naman ganon talaga siya. I guess its just normal for siblings”, sabi ng kaibigan.
“I don’t know. I feel awkward na tuloy towards him.”
“Don’t think about it too much my friend. Baka it will ruin your relationship with him”.
“Haayyy. You’re right my friend.
Habang sila ay naglalakad ay biglang nakasalubong nila si Shin.
“Maya did you already eat your lunch?” tanong nito sa kapatid.
“Yes kuya, how about you?” tanong ni Maya.
“Yes I’m finish. Go to your classroom na baka malate pa kayo.”
“Ok”.
Ngunit bago makahakbang si Maya ay bigla siyang niyakap ng kuya niya. Mabuti na lang at walang mga estudyanteng dumadaan. Mahigpit ang yakap nito. Naalala niya ang mga panahon na lagi pa silang naglalaro noong mga bata pa sila at kung pano niya nasubaybayan ang paglaki ni Maya. Ilang saglit ay binitawan niya narin ito at biglang alis. Nagtaka si Maya sa ginawa ng kuya ngunit kahit papaano ay may mga ngiting lumabas sa kanyang labi na tila mga anghel na naglalaro sa kalangitan. Inisip niya ng malalim bakit ito ginawa ng kuya niya pero ayaw naman niyang “mag-assume” na parehas din si Shin ng nararamdaman para sa kanya dahil alam niyang hind ito magandang ugali ng isang babae.
Paguwi ni Maya sa bahay dumiretso agad siya sa kwarto ni Shin. Kinatok ang pintuan. Silang dalawa lang ang tao noong gabing iyon dahil madalas gabi na umuwi ang kanilang mga magulang.
“Kuya are you there?” tanong ni Maya habang kumakatok sa pintuan ng kapatid.
Binuksan ni Shin ang pintuan.
“What’s that Maya?” tanong nito.
“Kuya please will you give me the answer for my question. I need a serious answer. Bakit ba parang you’re acting too strange lately? Especially at school at pag nandito tayo sa bahay, pag tayong dalawa lang?”
“Well I guess this is the right time for me to tell you tutal gusto mo rin naman ng seryosong sagot.”
“The right time for what?”
“I have something important to tell you.”
“Ano yon?”
Kinuha ni Shin ang kamay ni Maya, hinatak at dinala sa dating tambayan nila noong sila ay bata pa na pinupuntahan nila pagkakatapos mag-ensayo. Isang lugar na tahimik, maraming puno sa paligid at humahalimuyak ang amoy ng bulaklak at mismong ang agos lang ng batis ang maririnig.
“Tambayan natin ‘to dati diba?” tanong ni Maya.
“Yup and this is the place na pinupuntahan ko pag lagi kaming my misunderstandings ni daddy. Tahimik kasi dito and during night tulad ngayon kitang-kita mo yung mga stars sa sky and how they shine brightly.”
“Kuya?”
“Yes?”
“Why did you bring me here? You said you have something to tell me.”
“I want to tell you that……” Huminga si Shin ng malalim at hinawakan pa lalo ng mahigpit ang kamay ng kapatid. Napansin niyang malamig ang kamay nito na tila kinakabahan. “That you’re very important to me. That I love you not as a sister, well maybe as a sister, but I love you as someone. A love that is more than for being my little sister. A very special girl in my life.”
“What? Kuya are you serious? I really don’t understand what you’re trying to say.”
“Ok, I’ll tell it straight. Maya…… I love you. Ofcourse as a sister and as a……. as a….. as a lover! And if you’ll give me a chance……” , at niyakap niya ang kapatid at ipinagpatuloy: “A chance to show my love for you and I assure you, you will be happy with me, I promise.”
Mahigpit ang kanyang yakap, ang mga salita niya masyadong malalalim. Bakit ganon? Ito ang mga salitang gumugulo sa isip ni Maya nang oras iyon.
“Why kuya? Why me?” , naluluhang pagsasalita ni Maya habang nakayakap sa kanya ang kapatid. “We’re not fitted for each other! We’re siblings and you know that!! Its forbidden!!”.
Nagsasalitang luhaan si Maya ngunit habang patuloy ang kanyang pagluha ay hinigpitan pa lalo ni Shin ang yakap sa kanya na naging dahilan pang muli ng kanyang pagluha.
“I know but as long as we keep it as a secret, no one will know,”, sabi ni Shin habang inalis ang kamay nito sa pagkakayakap sa kapatid.
“But kuya……”, sagot ni Maya.
“I know you feel the same way too Maya”.
“Hoowww? How did you know?”, gulat na sagot niya.
“I can feel it since we were kids but you kept it and you just won’t let it out”.
“But our parents? Our clan? We will ruin it. Mom and Dad will be mad if they will know about us”.
“We’ll just keep it as a secret, maybe we’ll tell them at the right time. You just have to trust me.” , ang huling salita ni Shin at niyakap muli ang kapatid sa gabing tahimik na yaon. Ngunit hindi nila alam na may nakikinig sa kanila. Nakatago sa isang posting pundi ang ilaw. Isang babae. Babaeng tila kilalalang-kilala ang magkapatid. Babaeng nakinig sa usapan nila. Isang babaeng pinahalagahan si Shin simula pa noong sila ay nasa elementarya. Si Sophia. Ang babaeng tinutulungan ni Shin noong siya ay inaapi ng mga kaklase nila. Laging pinapatawa at pinapasaya ni Shin. At dahil don, naramdaman ni Sophia ang nilalaman ng kanyang puso at magpakailanman sa kanya mapupunta ang lalaking minahal niya ¬¬¬------- si Shin.
Dumating ang umagahan. Maliwanag ang sikat ng araw.Gumising ng masaya si Shin. Naghilamos ng mukha, nagmumog ng bibig at diretsong pumunta sa kwarto ni Maya. Dahan-dahang binuksan ang pintuan. Tulog pa siya, ang sabi sa sarili. Nilapitan ang kapatid upang tabihan sa pagtulog. Tinitigan ang mukha nito. Napakaganda niya ngang talaga, sabi niya muli sa sarili.Hinaplos ang kanyang napakalambot na mahabang buhok at binigyan ng morning kiss sa noo nito. Nagising si Maya. Inaantok pa. Ngunit magising ng makita ang kuya niyang nakangiti at nakatitig sa kanya.
“Kuya!! Why are you so early today?”, gulat na tanong ni Maya habang tumatayo sa higaan.
“Nothing. I just want to watch my sister sleeping. Good morning my lovely sister.”, bati ng kuya.
“Hehe. Good morning too brother”.
“Wanna eat breakfast?
“Sure!”
Naghilamos muna si Maya at pagkatapos ay bumaba na sila parehas sa hagdanan at binati ang mga magulang.
“Morning Mom”, bati ni Shin.
“Morning Dad”, bati ni Maya.
“Good morning to both of you,” bati ng ina.
“Kids, we have to go to the company later on kasi one of our employees reported about the problem of taxes of the company so your mom and I need to go to work even though its Saturday, then we’ll have to go to Albay to see the progress of our business there so we’ll be out for five days.” sabi ng ama.
“You have to take good care of yourself ok?”, payo ng ina.
“Yes Mom!” sagot ng dalawang anak.
“O Shin, take good care of your sister. If anything happened to her you’ll be the one whom I will accuse of, ok?” , sabi ng ama.
“Yes dad. I’ll never forget that. I won’t let anything happen to her. I promise.”, sagot ni Shin sabay tingin sa kapatid at bigla ding tingin ni Maya sa kanya. Tuwa at saya ang nakikita nila sa mata ng isa’t-isa. Habang kumakain sila ay may naalala si Maya gagawin nila ng kaniyang mga kaklase.
“Mom I have a project thing to do with my classmates today,” sabi niya.
“Oh dad! I forgot, I will be having a game today”, biglaang sabi ni Shin habang kinakain ang bacon at rice nilang breakfast.
“Oh is that it? O sige, but still take good care parin pati ang house natin ha? Ingatan”, sagot ng ina.
“Ok”, sabay na sagot ng dalawa.
Umalis ang kanilang mga magulang. Nagpaalam sa mga anak. Ang pagkakaalam nila ay baka hnidi magkasabay ang dalawa paguwi sa bahay dahil magkaiba ang kanilang pupuntahan at baka mauna pa si Shin dahil overenight ang gagawing project report nila Maya. Sumakay sila sa mamahaling sasakyan na Mustang na kulay pula na sa ganda at bilis ay akala mong makikipagkarera. Sa loob naman ng bahay,
“Kuya I’ve got to prepare my things na. baka mga after two days pa ko bago umuwi”, paalam ni Maya kay Shin habang paakyat ng hagdanan papunta sa kanyang kwarto.
“Maya, before you go, can we go somewhere else? Somewhere we can spend time with each other?” tanong ng kuya nang pigilan ang kapatid at hinawakan sa kamay.
“But I thought you have a game?” tanong naman ni Maya.
“Yeah I have pero this afternoon pa yun eh”.
“Sige kuya. I”ll go with you. Mga 7 pa naman kami aalis so I still have free time”.
Namasyal ang magkapatid sa mall, nagshopping, naglaro ng arcade, kumain sa restaurant, at pumunta rin sila sa park, naglilawaliw kung saan-saan pang mga lugar na pwede nilang puntahan tulad sa sa hot spring at ganon din sa beach upang mapawi ang pagod nila lalo na pagkakagaling sa eskuwelahan. Dahil sa saya ay nakalimutan na ni Maya na may overnight project sila at nakalimutan rin ni Shin na may laro sila. Dalawang araw ang kanilang nailaan para sa isa’t-isa. Habang ang kanilang mga magulang naman ay kumakain sa isang mamahaling restaurant sa Makati nang gabing iyon.
“Kamusta na kaya sila? I miss them already”, umpisang pagsasalita ng ina.
“Haha. Oo nga eh. Kamusta na kaya yung dalawang yon?” ang pabirong sabi ng ama.
“Honey I’m going to ask you something”.
“What’s that? At bakit parang nagiba ang atmosphere mo?”
“Wala ka bang napapansin sa mga anak natin?”
“Wala naman, bakit?”
“It’s just that.,…….. I think there’s something going on between them, something they’re keeping from us”.
“Ano naman yon?” , sabay kuha ng ama ng inumin niyang wine.
“Masyado na kasi silang close sa isa’t-isa unlike dati nung mga bata pa sila kahit nung mga last years. Di nga sila nagsasabay pauwi pag naaabutan natin sila diba?”
“Well? It’s just normal for siblings right?”
“Yes I know but how they treat each other is what bothers me. Laging nagkukulitan, laging magkasama, si Shin laging nasa kwarto ni Maya ganon din ang anak nating babae. I don’t know. I feel something on going on between them talaga”.
“Don’t worry about it honey maybe you’re too tired working and too much na sa stress. Just relax and try to rest ok?”
“Ok . After work. I promise”.
Habang patuloy ang kanilang pagkain ay may isang babaeng nakasuot ng itim na bistida ay lumapit at nagtanong sa kanila.
“Good evening po. May I ask kung kayo po yung parents ni Shin and Maya Walker?” tanong nito.
‘Yes we are. Uuhhmm may I ask who you are?” sagot ni Alisa.
“I’m the classmate of Shin from elementary until now from our school, La Salle Zobel”, pakilala nito.
“Oh nakita na kita before! Sa birthday party niya last year lang. Diba your close to my son?” tanong ng ina.
“Have a seat and come join us in our dinner”, payayang sabi ni Ken.
“Thank you po”, sabay upo sa tabi ni Alisa at biglang sabing, “Pero kailangan ko narin pong umuwi kaya hindi na po ako magtatagal”.
“So pano mo nga pala nalamang nandito kami?” tanong ng ama.
“Oh coincidence lang po. Nandito rin po kasi kami ng sister ko and then nakita ko po kayo pagpasok niyo dito kanina.”
“Ah ganon ba?” patawang sabi ng ama.
“Ask ko lang kung ano ulit name mo?” tanong ng ina.
“Sophia po”, sagot nito.
“Ayun! Sophia”, sabi ng ina.
“What do you want to order? Here’s the menu”. Inabot ni Ken ang menu sa dalaga.
“No thank you na lang po. Kakatapos lang din naman po naming kumain dito kani-kanina”, ang tangging sagot nito sa ama.
“So what are you going to tell us?” ang sabik na tanong ng ina.
“I have a weird feeling towards your son and daughter especially at school. May sinasabi po ba sila sa inyo?
“Wala naman”, sagot ng ama.
“They’re very sweet po kasi pag nasa school sila especially Shin . Well kung ganon po, be alert na lang po and be observant sa mga kinikilos nila. Baka may tinatago po kasi sila sa inyo pati saming mga friends ni Shin. Concern lang po kami sa inyo at ganon rin po sa kanila”.
“What do you mean? I don’t understand,” ang pagtatakang tanong ng ina.
“Sige po tita, tito, thanks for the time, I have to go,” ang huling sabi ng dalaga at tumayo na sa kaniyang inuupan at lumabas ng restaurant.
“Ingat ka”, ang pahabol na sabi ng ama.
Dahil sa mga salitang binitawan ni Sophia ay nagsimulang maghinala ang mag-asawa. Kinabukasan ay umuulan at dahil nakalimutan na ni Shin at Maya ang kanilang mga schedule para sa buong linggo ay nakalimutan narin nilang umuwi ng bahay. Habang sila ay tumatakbo at naghahanap ng masisilungan. Sa isang tindahan sila nakarating at doon muna tumigil upang patilain ang ulan.
“We’ve got to go home kuya. It’s already raining hard”, ang pag-aalalang sabi ni Maya.
“Hindi pa naman siguro uuwi sila mommy diba?” tanong ni Shin sa kaniya.
“I don’t know.Hindi ko napansing dalawang araw na ang nakakalipas. What if they got home before we do? What if they saw that we’re together after two days?”
“There’s nothing to worry about Maya. I’m with you just like what I’ve told dad that I will protect you”.
“I know kuya but…..”
“But what?”
“Kuya I…. I’m…..”
“What Maya? You’re scared?” nagagalit na tanong ni Shin.
“YES! Yes I’m scared! I’m scared because we’re wrong! I’m wrong that I fell in love with you!” ang pasigaw na sabi ni Maya at unti-unti nang lumuluha ang kaniyang mga mata.
“No Maya! You don’t understand what you’re saying! Its not your fault ok? Please don’t be mad at yourself. I promise I’ll protect you and nothing can come between us. We’re going home if that’s what you want.”
Lumipas ang oras, tahimik ang araw na iyon. Tumila na ang malakas na ulan. Umuwi na ang magkapatid sa kanilang bahay. Pumasok sa maantigong pintuan. Nakatungo ang dalawa pagpasok. Inaakalang walang tao at nagrest day ang kanilang mga katulong.Unti-unting tumingala ang kanialng ulo. Gulat nilang nakita ang mommy nilang nakaupo sa mahaba nilang sofa sa salas. Tahimik. Nag-aapoy ang tingin. Nanginginig sa galit. Biglang tumayo at dumiretso kay Maya at sinampal ang anak. Malakas. Masakit. Unti-unting tumulo ang luha ni Maya ganon din ang kaniyang ina.
“I thought may kaniya-kaniya kayong schedule? Bakit magkasama kayo? Diba Maya dapat ngayon ka pa lang uuwi?” , sabay tingin sa anak na lalaki. “At ikaw Shin, diba dapat nandito ka na sa bahay natin the day n umalis kami ng daddy mo?” ang galit na galit na tanong ng ina.
“Mom….Mom…..” hindi makapagsalita si Maya.
“Mommy stop it already!” ang galit na galit na sabi ni Shin pagkapunta sa harap ni Maya upang harangan sa gagawing pananakit ng ina.
“Stop? Do you want me to stop? Now that I alredy proved that you two have a relationship? My two children? How come?!”
“Mom its my fault!” ang sagot ni Maya.
“No Maya! Its my fault Mom! I was the one who fell in love with her in the first place. Don’t get mad at her please Mom I beg you”, ang pagmamakaawang sabi ni Shin.
Tumahimik ang paligid ng bahay. Walang nagsasalita. Katahimikan at ang pagtakbo lang ng orasan sa salas ang maririnig mo. Nakatitig ang ina ng malalim sa kaniyang mga anak.
“Wait until your dad comes back. He has to know about this”, sabi ng ina sabay upo sa sofa.
Nagdadasal ang ina sa pwedeng mangyari pagbalik ni Ken. Umupo narin ang dalawang anak sa sofa. Walang naguusap. Nakalipas ang ilang oras. Dumating si Ken at binalita ang nangyari. Nagulat ang ama sa nalaman nito. Seryoso ang lahat. Walang umiimik. Nagangamba sa pwedeng gawin ng ama.
“Is it really true Shin? What your mom told me?” ang galit na galit na tanong ng ama.
“Yes dad. I’m sorry I didn’t tell you in the first place”, sagot ng anak.
“What a shame Shin!” biglang tayo ang ama sa kinauupuan at sinampal ang anak na lalaki. “How come my son? Pati ang sarili mong kapatid dinadamay mo sa kalokohan mo!”
Tumayo na si Shin sa kanyang upuan.
“Dad please let me explain,” sagot ng anak.
“There’s nothing to explain! Nangyari na ang dapat mangyari! At wala na kong magagawa para pigilan kayo! I should have believed your mom in the first place! Anak naman, ano na lang ang sasabihin sa angkan natin? Hindi mo man lang ba naisip na malaki ang ginagampanan nating papel?”
“Dad I always thought about the risks of our relationship and I hope you understand that”.
“No I don’t!” ang pasigaw na sabi ng ama na dapat ay sasaktan na ang anak ngunit tumayo ang asawa upang pigilin ang kaniyang gagawin.
“Ken please calm yourself! Anak mo ang nasa harapan mo!” sabi ni Alisa.
“Punung-puno na ko sayo bata ka! Kahit kelan napakatigas ng ulo mo!” ang galit na galit na sabi ng ama.
My dad. My dad is really mad. His eyes are like grandpa’s eyes. Burning like fire and his hands are shaking like he wants to fight his own son. I’m really scared. Dad please don’t hurt my brother. PLEASE. Ito ang mga salitang pumasok sa isip ni Maya at gustong sabihin sa ama ngunit hindi iya kaya. Wala siyang lakas ng loob.
“I don’thave anything to say Shin. You know what I will going to do. Umalis na kayong dalawa kung ayaw niyo pang masaktan ko kayo”, sabi ng ama.
“Yes dad! We’re going and you’re not going to see us anymore. Thank you for all the things you did to us. We appreciate it and we promise that in return, we will never be a burden to you and to mom as well” , sabi ni Shin at hinawakan ang kamay ni Maya at dinala sa taas ng bahay upang magempake ng gamit.
“We’re leaving Maya. Go pack your things in your room. All of it”, sabi ng kuya.
“O-ok, I will”, sagot naman ng kapatid at pumunta sa kanyang kwarto ngunit bago niya buksa ang pintuan ay niyakap ng biglaan ni Shin ang kapatid.
“Kuya?” tanong ni Maya.
“I’m sorry Maya. For all the things that I’ve done. Things that ruined our family and our clan” ang pagmamakaawang sabi ni Shin.
“Kuya its not you fault. Its not our fault if we had fallen for each other ok? Love can’t be helped”, sabi ni Maya habang tinatapik ang balikat ng kuya.
“Yes I know.”
Sa salas naman nila ay tila hindi mapakali ang kanilang mommy.
“Ken baka naman kahit ngayon lang wag nating sundin ang batas ng angkan antin. Kahit ngayon lang nagmamakaawa ako sayo”, sabi niya habang palakad-lakad at hindi alam ang gagawin.
Bago kasi dumating ang asawa kanina ay inisip niyang mabuti ang kalagayan ng mga anak kung sakaling humiwalay ito sa kanila. Na baka may mangyaring masama dahil hindi pa mature ang kanilang isipan ngunit naalala niya ang sabi ni Shin na kahit kailan ay hindi niya hahayaang may mangyaring masama sa kapatid at poprotektahan niya ito kahit anong mangyari. Malaki ang tiwala ng ina kay Shin kahit noong mga bata pa lamang sila kaya naman napagdesisyunan niyang hayaan na lamang ang mga anak na magmahalan kahit ito ay bawal.
“No Alisa, kung hindi natin ito susundin, tayo mismo ang mawawala sa pangalan ng angkan natin.”
“Ken! Kapakanan ng mga anak mo ang nakasalalay ditto!”
“Alam ko! Pero……”
“But what? Are you going to follow the rules rather than the sake of your chidren? What kind of father you are?!!”
“Alisa please”, nagmamakaawang sabi ni Ken.
“No! if you don’t like my decision then I will have to decide for myself! I’m going with them at ako ang bubuhay sa kanila!”
“Alisa no! you don’t know what you’re saying!”
“Oh yes I know! Goodbye Ken and don’t try to stop me”, ang paalis na sabi ni Alisa.
“No please no! Alisa!!” ang pahabol na sabi ni Ken ngunit si Alisa ay umakyat ng bahay at nag-empake ng gamit at sinabi sa mga anak ang kinahantungan ng paguusa nilang mag-asawa.
“But mom are you sure about this?” tanong ni Maya.
“Oh yes I’m 100 percent sure about this”, sagot ng ina.
“But mom I thought you disagreed about us?” sabi ni Shin.
“At first maybe, but I deeply thought about it so it’s fine with me.”
“Thanks Mom! You’re the best!” sabi ni Maya.
“Well the best you’ll ever had!” ang pabirong sabi ng ina.
At silay’ nagyakapang tatlo. Saya ang naramdaman ng bawat isa at pagkatapos ay umalis na sila sa bahay na dating napaksaya at puno ng tawanan na ngayo’y puno ng gulo at lungkot. Hindi na nakayanang pigilan pa ni Ken ang naging desisyon ng asawa. Makalipas ang limang ay nakagraduate na ang magkapatid ng kolehiyo at may maganda naring trabaho tulad ng kanilang ina. Tiniis na lang nila ang sakit at lungkot na hindi sila kumpleto at hindi kapiling ang kanilang ama, hanggang sa dumating ang araw na nabalitaan na lang nila sa isang kamag-anak ang kasawiang nangyari sa ama nila.
“Oo noong isang taon pa. Ngayon niyo lang ba nalaman?” tanong ng isa nilang malapit na kamag-anak na kapatid ni Ken.
“Oo ngayon lang eh”, ang lungkot na sagot ng asawa na hindi makapaniwala sa nangyari.
“Nagpakamatay siya dahil hindi niya nakayanan ang sakit na naramdaman niya noong kayo ay umalis. Nagittis siya ng halos apat na taon.”
“Ganon ba? Sige salamat na lang sayo Rebecca. Ang laki ng utang na loob namin sayo at…. Patawad narin”, sabi nito habang tumalikod sa kausap at diretso uwi ng bahay. Luha ang unang lumabas sa kaniyang mga mata habang siya ay naglalakad. Nakauwi siya ng bahay at ibinalita sa dalawang anak ang nangyari.
“Bakit ganon? Ngayon lang natin nalaman? Anong nangyari kay daddy bakit niya nagawa yon?”, ang pagulat na sabi ni Maya habang sila ay kumakain sa hapag-kainan.
“I don’t know Maya. Ang sabi ng Tita Rebecca niyo he used his powerful sword to kill himself”, sagot ng ina na halos hindi na makakain dahil hindi matanggap ang nangyari.
Naalala niya ang napakalakas na espada ng asawa na minana nito sa ama niya. Ito ay napgpasa-pasahan na sa kanilang pamilya. Ang espadang ito ay kilalang-kilala sa kanilang angkan.
“I’m sorry mom,” ang salitang lumabas sa bibig ni Shin at sabay hawak sa kamay ng ina.
“No Shin, its not your fault”, sagot ng ina at tinapik ang balikat ng anak.
“So when shall we visit dad’s grave?” tanong ni Maya.
“Maybe tomorrow. Your tita Rebecca told me the place where he was burried.We’ll go there tomorrow”, sagot ng ina.
Kinaumagahan ay dumating sila sa sementeryo kung saan nakaburol si Ken. Nakatayo ito sa isang malaking parang bahay sapagkat ayaw ng pamilya nila na sa lupa lamang iburol kaya pinatayuan pa ito ng malaking bahay. Linggo ang araw na iyon. Wala pang masyadong tao. Tahimik at malakas ang simoy ng hangin. Dala nila ang isang malaking kandila na may apoy at boquet ng bulaklak na purong asul ang kulay. Simbolo ng paboritong kulay ng Ken.
Ken Walker
Born on October 12,1954
Died on January 18,2003
Rest In Peace
Ito ang nakasulat sa puntod ng ama ni Maya at Shin na hinahangaan ng iba’t-ibang angkan ng mga martial artists. Ang pinuno ng angkang Walker ay nirerespeto, hinahangaan at higit sa lahat ay kinakatakutan ng lahat. Asul na paru-paro. Ang ganda. Malapit kay mommy na para bang binabantayan siya at may gustong ipahiwatig. Ang huling mga salitang nasa isip ni Maya nang makita niya ang paru-parong asul na malapit sa ina.
